ในขณะที่เรากำลังยืนรอรถไฟที่จะเข้าสถานีในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าอยู่ นั้น ไม้กั้นทางก็หย่อนตัวลงมาพร้อมกับนายสถานีที่ยืนโบกธงสีเขียวเป็นสัญญาณเปิด ทางให้รถไฟวิ่งผ่าน ส่วนบรรดาร่มและผ้าใบกันแดดของแม่ค้าในตลาดนั้นก็ไล่เรียงหุบลงกันเป็นแถว ดูคล้ายโดมิโน่ล้มลงอย่างไรอย่างนั้น ทางด้านคนค้า คนจับจ่าย รวมถึงนักท่องเที่ยวอย่างเรา ต่างก็ยืนเบียดตัวหลบรถไฟด้วยความตื่นเต้นแบบสุดๆ ถ้าหากคะเนด้วยสายตาแล้วระยะห่างจากที่ยืนถึงรถไฟไม่น่าจะเกินหนึ่งช่วงแขน จนเมื่อรถไฟวิ่งผ่านไปทุกอย่างก็กลับมาสู่สภาพเดิมอีกครั้ง และนี่จึงเป็นที่มาของชื่อ “ตลาดร่มหุบ” หรือ “ตลาดเสี่ยงตาย” อย่างที่ใครหลายคนกล่าวกันไว้ใครที่อยากได้ประสบการณ์อันแตกต่างก็สามารถมา ลองสัมผัสกันได้ เพราะจะมีรถไฟเข้า-ออกสถานีแม่กลองทุกวันมากถึงวันละ 8 เที่ยว และคนที่ติดอกติดใจเขาก็ไม่ได้สงวนสิทธิ์จำกัดให้ชมเพียงคนละรอบเท่านั้น ขึ้นอยู่ความพอใจจะ 5 รอบ 7 รอบ ก็เชิญได้ตามสบาย