อย่างที่รู้ๆ กันดีอยู่แล้วว่า “ถนนคนเดิน” เกิดขึ้นอยู่แทบจะทุกหัวเมือง จนกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่นักท่องเที่ยวมักจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ ซึ่งถนนคนเดินแต่ละแห่งก็จะมีเสน่ห์และเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป เช่นเดียวกันกับเมืองเล็กๆ อย่างแม่ฮ่องสอน ถึงขนาดเราเดินทางผ่านโค้งมา 1,864 โค้งแล้ว ยังต้องขอแวะเก็บบรรยากาศกันซักหน่อย

แม้ว่าในอำเภอเมืองแม่ฮ่องสอนจะเป็นเพียงเมืองเล็กๆ อันเงียบสงบ ซึ่งปกติถ้าไม่ใช่ช่วงเทศกาลท่องเที่ยว บ้านช่อง ร้านค้า ตลาดสด คงปิดประตูร้านเงียบกริบกันตั้งแต่หัวค่ำ แต่ในช่วงฤดูหนาวแบบนี้ ถนนรอบๆ “หนองจองคำ” ได้ถูกแผงลอย ร้านแบกะดินยึดพื้นที่ปิดถนน เปลี่ยนจากทางรถสัญจรมาเป็น “ถนนคนเดิน” แทน พอแดดร่มอุณหภูมิลด ร้านรวงก็ทยอยกันตั้งร้านตั้งแต่ 5-6 โมงเย็น แถมเปิดขายกันทุกเย็นไม่เว้นวันหยุดใดๆ ทั้งสิ้น เพราะยิ่งตรงกับวันหยุดยาวหรือเทศกาลท่องเที่ยว คนก็จะยิ่งเยอะมากเป็นพิเศษ ถนนสายเล็กๆ ในเมืองเลยยิ่งดูแคบไปถนัดตา สองข้างทางจะเต็มไปด้วยร้านแบกะดินวางสินค้าของชาวไทยใหญ่ ชาวไทยภูเขา และชาวพื้นเมือง ซึ่งเป็นบรรยากาศน่ารักๆ ที่เราไม่ค่อยได้พบเห็นที่ไหนมาก่อน เพราะดูๆ ไปบางช่วงถนนก็มีลูกเล็กเด็กแดงวิ่งเล่นเสียงเจี้ยวจ้าว เข้าร้านนู้น ออกร้านนี้ แถมยังร้องเรียกทักทายคุณน้า คุณลุง คุณป้ากันอย่างคุ้นเคย บรรดาพ่อค้าแม่ค้าก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์กันอย่างสนิทชิดเชื้อ จนเรารู้สึกราวกับว่าถนนแห่งนี้เป็นที่พบปะสังสรรค์ของคนในพื้นที่มากกว่า ที่จะมาตั้งหน้าตั้งตาขายของซะอีก ยิ่งกับคนต่างถิ่นอย่างเราด้วยแล้ว ทุกคนต่างก็ใจดีเชิญชวนให้นั่งคุยหรือหยุดเลือกชมสินค้าแบบไม่เก้อเขิน ถึงจะไม่ซื้อหาติดไม้ติดมือ แค่แวะมาเยี่ยมชมพ่อค้าแม่ค้าก็แจกรอยยิ้มแถมมาให้ก่อนแล้ว

นอกจากมิตรจิตมิตรใจที่คนในพื้นที่หยิบยื่นให้กันจนเรารู้สึกได้อย่าง ชัดเจนนั้น น้ำใจอันเหลือเฟือยังมีเผื่อแผ่มาถึงเราด้วย ไม่ว่าจะเอ่ยปากสอบถามอะไร ก็มักจะได้ข้อมูลดีๆ กลับมาด้วยทุกครั้ง เหมือนกับที่เรานึกสงสัยตอนเดินผ่านแผงขายผ้านุ่งซึ่งมีลวดลายสวยงามละลานตา ผ้าแต่ละชิ้นล้วนดูมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกัน หันซ้ายหันขวาก็เจอะเจอกับรอยยิ้มหวานๆ ของแม่ค้าคนงาม จึงได้คำตอบว่า ผ้าที่อยู่แผงติดๆ กันบ้างก็เป็นผ้าทอของชาวไทยใหญ่ บ้างก็เป็นผ้าของชาวพม่า หรือบางผืนก็เป็นลวดลายของชาวลาว ยังไม่รวมถึงแผงอื่นๆ ที่มีผ้าทอมือของชาวไทยภูเขาเผ่าต่างๆ อีกมากมาย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าชาติพันธุ์ในแม่ฮ่องสอนนั้นมีความหลากหลายอยู่พอสมควร และที่สำคัญคือ ทุกคนต่างก็อยู่ร่วมกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน ผ่านจากสินค้าพื้นเมืองแล้ว บนถนนคนเดินยังมีของที่ระลึกอีกมากมายให้เราได้เลือกซื้อหา เช่น เสื้อยืดพิมพ์ลายหลากสีที่ได้รับความนิยมในหลายๆ ที่ แต่สำหรับแม่ฮ่องสอนนั้นต้องยกให้กับ “ร้านปาด็อง” ร้าน ดังประจำเมืองเพราะเค้ามีลายเสื้อยืดเก๋ๆ ความหมายดีๆ ให้เลือกมากมาย ซึ่งแค่ลองเอ่ยปากถามรับรองว่า พี่ๆ เจ้าของร้านใจดียินดีตอบคำถามทุกคำอย่างแน่นอน

ได้จับจ่ายซื้อข้าวของติดไม้ติดมือกันพอหอมปากหอมคอแล้ว ก็อย่าลืมแวะเวียนไปไหว้พระขอพรที่ วัดจองกลาง และวัดจองคำ กัน ด้วย เพราะทั้งสองวัดนี้ตั้งอยู่ริมหนองจองคำพอดิบพอดี เสร็จแล้วค่อยมาเดินเล่นชิวๆ กันต่ออีกซักรอบสองรอบก็ยังได้ถ้ายังแรงยังพอเหลือ หรือจะกลับไปในถนนคนเดินหาขนม ของคาว ของหวาน หรืออาหารพื้นเมืองกินมื้อดึกก่อนกลับไปนอนหลับให้สบายท้องก็ไม่เลวเหมือน กัน เชื่อเถอะว่าถึงแม้ถนนคนเดินแม่ฮ่องสอนจะเป็นถนนคนเดินสายเล็กๆ ในเมืองเล็กๆ อันเงียบสงบ แต่บรรยากาศบนถนนรับรองว่าไม่เหงาแน่นอน